“Ik heb al mijn blogs, al mijn programma’s, al mijn workshops, al mijn papers – gewoon eigenlijk alles – verwijderd.”

De afgelopen 15 jaar (van 2007 tot 2023) werkte ik als Gedragscoach/Trainer. Ja, je leest het goed. Verleden tijd. Ik ben deze zomer helemaal gestopt met het trainen en coachen van ‘hoomans’ zoals ze in de hondenwereld dan zeggen 😉 Het is een heel verhaal, dus voor wie het graag precies wil weten hieronder meer. 

Resumé

De eerste twee jaar werkte ik als werknemer en de afgelopen 13 jaar als ondernemer. Gedurende deze jaren heb ik – met hoogte- en dieptepunten en wat kronkels hier en daar – Training- & Coachingsdiensten geleverd aan ongeveer 1200 zorgverleners, bewuste ondernemers, leraren, werknemers in bedrijven, massagetherapeuten, CEO’s, psychologen, ondernemers en therapeuten, zowel nationaal als internationaal. Ik gaf communicatietraining, leiderschapstraining, ondernemerschapstraining; ik ontwikkelde workshops met de gekste en leukste namen, uiteenlopend van ‘Schrijf je eigen gebruiksaanwijzing’ tot ‘Traumasporen (h)erkennen’. Mijn voornaamste overlap gedurende die jaren was om Praktische Idealisten te helpen, zoals ik ze graag noem (mensen die deze wereld veiliger, eerlijker en groener willen maken), om autonome, zelfbewuste en radicaal eerlijke mensen te worden door het gebruik van Emotioneel Lichaamswerk, Systemisch Werk en Transactionele Analyse. Ik denk en hoop vooral dat ik mijn cliënten goed en diepgaand heb begeleid door hen te leren hoe ze een levend voorbeeld kunnen zijn voor weer hun cliënten. Als gevolg daarvan moest ik mezelf natuurlijk ook presenteren als een levend voorbeeld voor hen. Omdat ik zelf een toegewijde student ben, werd ik min of meer automatisch ook een ‘good enough’ leraar.

De snotfases

Gedurende die jaren heb ik werkelijk een schat aan opleidingen gevolgd om mijn professionele vaardigheden te verbeteren, want we zijn natuurlijk ons eigen instrument in dit vakgebied. En zoals elk mens, had ik natuurlijk ook mijn eigen shit die ik moest aanpakken om dit werk goed te kunnen uitvoeren. Tell me about it. In 2023 heb ik een periode ingelast om mijn bedrijf en mijn zakelijke aanpak te heroverwegen, omdat ik vastliep. Omdat ik echt geen tijd kon vrijmaken zonder inkomstenbron, heb ik freelance werk gevonden om inkomen te genereren en zo mijn gemoedsrust te waarborgen. Ik vond al snel werk als masseur (met 12 jaar ervaring) bij Corpus Rub voor twee avonden, ik werk ongeveer twee middagen als freelance Pedagogisch Medewerker (als afgestudeerd docent) bij Natuurfontein en ik breidde mijn werk als zorgverlener uit (waar ik mij min of meer toevallig specialiseerde in mensen met spierziekten/dwarslaesies). Dat zou me ook de tijd en rust geven om mijn meest uitdagende persoonlijke kwestie aan te pakken – mijn terugkerende eetstoornis van de afgelopen jaren, waarvoor ik uitstekende hulp heb gevonden. Ik ben on the rebound daarmee, ook. Eindelijk. Dus, al met al: ik verlangde naar een transformatie (schreef een blog over die snotfase), maar terwijl ik die behoefte aan verandering voelde, kon ik maar niet precies aanwijzen wat er precies aangepast moest worden. Ik had gewoon tijd nodig. Tijd, tijd, tijd. Het was tijdens deze periode dat ik twee cruciale openbaringen ontdekte:

Van Gedragsdeskundige naar Gedragsdeskundige voor Dieren

In 2021 kwam mijn geliefde Bobbie in mijn leven. Bobbie is een Australische Labradoodle (♀ 28-08-2021), en ik hou meer van haar dan van wat dan ook in deze wereld. Ze heeft mijn leven op elke denkbare manier op zijn kop gezet. Ik geloof dat de genegenheid die ik voor mijn hond koester, overeenkomt met de emoties die ouders ervaren bij de komst van een baby. Maar! We hadden ook veel uitdagingen. Ze had een knettergekke obsessie met tennisballen die een doorgewinterde Wimbledon-ballenjongen te schande zou maken. Toen ontdekte ik dat Labradors/doodles culinaire ontdekkingsreizigers zijn die voortdurend op zoek zijn naar de meest eigenaardige en, laten we zeggen, ‘ongewone traktaties’ die de stedelijke jungle te bieden heeft. Bovendien bleek mijn geliefde onruststoker ook koningin van het trekken aan de lijn te zijn. Dus daar stond ik dan – met de lijn in één hand, waardigheid en zelfbeheersing in de andere – me in stilte af te vragen of ik echt klaar was voor een hond in dit leven. Maar natuurlijk gaf ik al mijn tijd, energie en enthousiasme aan het vertrouwd raken met haar. En geleidelijk begon mijn verlangen om een professionele carrière met dieren na te streven vorm te krijgen. Ha! Wie had dat gedacht: van gedragsdeskundige voor mensen naar gedragsdeskundige voor dieren. Maar goed, ook weer niet helemaal toevallig want echt waar: ik had een 8,9 op biologie op mijn eindexamen en als ik beter was geweest in de bètavakken, was ik bioloog geworden en was ik niet Engels gaan studeren. Ik begon helemaal interesse te krijgen om haar te trainen toen ik zag welke positieve effecten ik op haar had. En dus, na mijn ervaring als gedragsdeskundige voor mensen, streef ik er nu naar om dieper in de studie van dierengedrag te duiken en begin ik dit jaar aan mijn driejarige School voor Hondenwetenschappen. Dus je begrijpt het: dit is mijn modus operandi: zodra ik mijn eigen reis heb verwerkt, transformeer ik dat in een dienst en dan ben ik van nature enthousiast over wat ik doe. Ik ben eenvoudigweg verliefd geworden op een andere carrière, ik kan er gewoon niks anders van maken. Dat is wat tijd en rust met je kunnen doen…

HeartDogs, HeartPepper, HeartPepper Filmmaking

Met HeartDogs bied ik nu hulp aan hondeneigenaren door hondenuitlaat- en hondenoppasdiensten aan te bieden voor hun geliefde Doodletjes, in Centrum Amsterdam. En ik ken mezelf… ik zal waarschijnlijk ook handgemaakte producten voor honden gaan verkopen, ecologische hondenzepen, veganistische lederen producten, enzovoort. Met HeartPepper, mijn voormalige Training & Coachingbedrijf, bied ik nu voor First Time Dog owners die getriggerd worden door hun hondje, mijn Deep Listening-service aan. Ja, nu weet je waarom. Toen Bobbie al mijn knoppen indrukte, kon ik geen ‘soft place to fall’ vinden voor mijn getriggerde emoties. Alle trainingen die ik vond, waren gericht op de hond + de hondeneigenaar. Ik had gewoon een plek nodig om mijn hart te luchten. Verder zet ik mijn vaardigheden in filmmaken in voor wat ik noem Dogumentaires te maken; het vastleggen van de band die de hond en de eigenaar delen, op een – naar ik hoop – echt onvergetelijke manier. Prachtige films van de honden van mensen door de seizoenen en jaren heen. Zie je? Ik ben gewoon helemaal gek op deze richting geworden. Gepassioneerd zijn over dierenwelzijn en nou ja, dan krijg je dit. Ik wijd mijn hele leven eraan.

Terug naar het Boeddhisme

Het volgende wat ik wilde onderzoeken, was waarom ik mijn interesse was verloren in mijn werk als Gedragsdeskundige/Coach, of althans…dat dacht ik. Ik begreep het niet, na zo lang gepassioneerd te zijn geweest over menselijk gedrag! Maar toen drong het tot me door. Het was niet mijn werk. Het was de marketing waar ik echt doodmoe van was. De wereld heeft een transformatie ondergaan en een trainer/coach zijn in 2007 en een trainer/coach zijn in 2023 zijn twee volledig verschillende zaken inmiddels. Er zijn inmiddels zoooooooveel coaches (95.000 alleen al in Nederland), en ik vrees dat ik op marketinggebied echt aan het einde van mijn Latijn was. Ik moest – om mijn groepen consistent vol te krijgen – minimaal 10 uur per week besteden om voldoende klanten te krijgen. Nadat ik alle marketingcursussen had gevolgd die ik kon bedenken, voelde ik zo sterk dat het evenwicht tussen de inspanning die ik erin stak (geven) en de persoonlijke voordelen die ik ontving (ontvangen), niet langer in verhouding stond. Of misschien ben ik niet zo bekwaam in mijn rol als ik dacht, ondanks de talloze uitstekende beoordelingen. Of misschien hebben alle andere trainers en coaches ook moeite om een duurzaam bedrijf op te bouwen uit hun ondernemerschap, maar verbergen ze die waarheid. Of misschien hebben ze een partner die voor het hoofdinkomen zorgt. Of misschien hebben collega trainers/coaches gewoon een reguliere baan naast hun onderneming maar doen ze alsof ze fulltime ondernemers zijn. Dit begrijp ik allemaal, want zeggen dat je niet voldoende verdient, is zo ongeveer de doodskus geven aan je bedrijf. Hoe dan ook, ik had het gevoel alsof ik in een liefdesrelatie zat waarin ik veel moeite deed en mijn geliefde gewoon niet al mijn oproepen beantwoordde. De balans van geven en nemen was totaal zoek. Ongezond. 

Stepping into freedom

Dus, wat was de volgende stap? Al mijn werk wegdoen? Mijn bedrijf verkopen? Iemand anders vinden om het te doen? Ik heb het allemaal onderzocht. En toen besefte ik ineens precies hoe ik verder wilde gaan. Ik heb ervoor gekozen om een andere passie na te streven die al lange tijd sluimerde in mijn onderbewustzijn: ik wilde een Boeddhistische Sangha oprichten, gebaseerd op mijn ervaring als student van Thich Nhat Hanh sinds 1998. Inderdaad, voor degenen die bekend zijn met mijn persoonlijke reis, is het heel goed mogelijk dat je op de hoogte bent van een boeiend hoofdstuk uit 2016. Destijds deed zich een belangrijke kans voor: een uitnodiging om gedurende een jaar als filmmaker te dienen in Plum Village. Maar zoals het lot het wilde, intervenieerden bepaalde omstandigheden, waardoor de voortgang van ons verlangen tot een onverwachte halt kwam. Ik had al wel mijn hoofd geschoren. 

Ik stap in opnieuw in vrijheid

Vanaf nu werk ik niet langer op commerciële basis als Gedragsdeskundige/Coach, maar ik wil nog steeds van dienst zijn in een Sangha. Om eerlijk te zijn: ik heb het idee dat ik pas in de afgelopen vijf jaar de leer van Thầy echt begin te begrijpen. Ik kon geen beter idee bedenken dan dit, en het past me als een handschoen nu. Wat is een betere manier om het leven van andere mensen te veranderen dan door steeds opnieuw mijn eigen beginnersmind te oefenen en bijeenkomsten te organiseren. Dus ik ben een Sangha gestart. En zoals het gaat als alles weer op zijn plaats valt: financieel gaat het opeens ook weer goed. Ik verdien zometeen voldoende met mijn hondenbedrijf, want de eerste drie vaste klanten waren er binnen een maand + ik blijf betrokken als freelance Pedagogisch Medewerker, masseur en PGB dienstverlener.

We teach other what we have to learn most ourselves

Ik heb één belangrijke les geleerd in de afgelopen 15 jaar in mijn werk (en dat is voornamelijk waarom ik goed ben in wat ik doe): we leren anderen wat we zelf het meest moeten leren. En nu is mijn puzzel compleet. Ik heb al mijn blogs, al mijn programma’s, al mijn workshops, al mijn papers – eigenlijk alles – helemaal weggedaan. Maar het is helemaal niet verdwenen; het zit allemaal verweven in de stof van mijn levensverhaal en in alles wat ik onderneem.